De koolmees en de vink trekken al fluitend, in de stille kruinen van de bomen, mijn aandacht. Ik glimlach wanneer ik besef dat ze aankondigen wat ik vandaag zal meemaken.
Normaal gezien ga ik als ondersteuner op pad naar de gewone school om slechtziende of blinde kinderen te begeleiden. Maar vandaag ga ik, in het kader van ‘gluren bij de buren’, naar de buitengewone kleuterklas van BuBaO Centrum Ganspoel. Zo kan ik 2 kinderen, die de overstap maakten naar het buitengewoon onderwijs en die ik al 2 jaar ken vanuit mijn ondersteuningen, eens aan het werk zien in hun klasje en leefgroep.
Alles is anders dan wat ik gewoon ben: het tempo, het ritme, de aandacht, de zorg, de activiteiten, de ontmoetingen, het samen leven en laten leven,...
De wereld lijkt er op het eerste gezicht kleiner, trager en rustiger maar voelt tegelijk ook voller, intensiever en drukker aan.
In de leefgroep verloopt alles op eigen ritme: wakker worden, wassen, ontbijten… Daarna volgt een korte wandeling door het parkje naar de klas. Daar zorgen de leerkrachten voor gerichte activiteiten die aansluiten bij de eigenheid en de mogelijkheden van elk kind, om hen zo volop te stimuleren in hun verdere ontwikkeling.
Zoals Lotte, die graag parels rijgt om een vliegengordijn te maken voor haar nieuwe huis terwijl ze honderduit over de verhuis vertelt. Of zoals Tuur, die een witte pompon maakt die een cycloop voorstelt. Of toch eerder een sneeuwdraak, een hondje of een konijn. Uiteindelijk beslist hij dat de pompon een hermelijn is om een bontmantel voor de koning te maken. Beide kinderen zijn voor mij zo herkenbaar: Lotte die halsreikend uitkijkt naar de toekomst en Tuur die zich volledig laat leiden door zijn unieke fantasie.
Tegen de middag vertrek ik met een warm hart en neem ik het voornemen om tijdens mijn ondersteuningen nóg meer uit elk leermomentje te halen. En de koolmees en de vink… die fluiten nog steeds wanneer ik naar huis wandel.