Tom: "Een dikke twintig jaar geleden begon ik als vertaler en sindsdien deed ik een beetje van alles in het communicatievak. Voor een autoconstructeur, voor een stripuitgever, voor de overheid: om de vier à vijf jaar begon het te kriebelen en hopte ik naar een nieuwe werkgever. Niet gek lang geleden was ik zo nog communicatiemedewerker bij het lokaal bestuur van Huldenberg.
Na al die jaren raakte ik wat uitgekeken op het bureauwerk en alles wat daarbij komt kijken. Vandaar de ommezwaai. Een verrassing voor velen maar minder voor mezelf: het verlangen om iets te gaan doen in de zorgsector sluimerde eigenlijk al wel langer. Voor het Gemeenteblad 'Mijn Huldenberg' interviewde ik ooit het directeursduo van Keyhof en Ter Meeren. Ik heb het ze nog niet verteld, maar het enthousiasme waarmee ze over hun job in de zorgsector praatten, werkte aanstekelijk en plantte een zaadje. In september startte ik als zogenaamde zij-instromer bij Priesterdelle, een leefgroep van Centrum Ganspoel waar een twaalftal volwassenen met een beperking samenwonen in een tweewoonst in het centrum van ons dorp.
De juiste woorden vinden om mensen in beweging te brengen, draait het daar niet allemaal om, zowel in de zorg als in de communicatiewereld? Zo bekeken zijn er nog wel raakpunten tussen mijn oude job en mijn nieuwe. Je zoekt elke dag opnieuw naar de juiste woorden en daden om mensen met een beperking zelf het verhaal van hún leven te laten schrijven.
Als je zoals ik geen diploma’s of ervaring in de zorg hebt, is het natuurlijk even wennen om de zorghandelingen in de vingers te krijgen en je de medische opvolging van de bewoners eigen te maken. Dat is wellicht de grootste uitdaging.
Ik heb het me nog geen moment beklaagd! De voldoening zit ‘m in honderd-en-een kleine en grote dingen van alledag. Van samen klussen in de tuin tot het leren omgaan met verlies of conflicten: het is heel waardevol om dicht bij onze bewoners te staan bij de invulling van hun eigen leven, zeker als ze daarvoor elke dag opnieuw lichamelijke of verstandelijke beperkingen moeten overwinnen.
Gewoon proberen, wat heb je te verliezen? Ik kreeg afgelopen zomer bij Centrum Ganspoel de kans om eens mee te draaien bij verschillende leefgroepen. Op die manier werd het me snel duidelijk dat dit werk me ligt én heel erg blij maakt.
Ik ben een geboren en getogen Huldenbergenaar, net als mijn Ganspoel collega's Ann en Astrid. Zo dicht bij je werkplek wonen is natuurlijk een groot gemak. Maar los daarvan zit Ganspoel sowieso een beetje in mijn DNA: mijn mama werkte er bijna 40 jaar en de laatste jaren zijn mijn eigen kinderen vaste deelnemers van het Gansspel, de inclusieve speelpleinwerking in de zomervakantie. Het doet me telkens iets als ik zie hoe bewoners en begeleiders met elkaar omgaan.
Centrum Ganspoel is een heel menselijke en warme werkgever. Als zij-instromer kon ik vanaf dag één terugvallen op geweldige collega’s, die me wegwijs maakten in de job. In combinatie met de initiatiedagen op de campus - samen met de andere nieuwkomers - raakte ik in sneltempo ingewerkt. Er hangt hier ook een heel open en constructieve vibe. Zo maak ik sinds kort deel uit van een transversale werkgroep rond communicatie die regelmatig de koppen bij elkaar steekt. Op die manier is er geen enkele reden meer om mijn oude baantje te missen! (lacht)"