Het verhaal van driegeslacht Ann, Astrid & Noor
Ann, ergotherapeut in Ganspoel, moeder van Astrid en oma van Noor: "In een tijd zonder computer en met hoge werkloosheid, solliciteerde ik in 1984 met handgeschreven brieven die ik verstuurde naar adressen uit de 'Welzijnsgids'. Dat was een belangrijke bron voor werkzoekenden, aangezien internet en digitale zoekmogelijkheden nog niet bestonden. Solliciteren deed je met de contactgegevens van sociale diensten en hulpverleningsorganisaties uit die befaamde gids. Geloof me, dat vergde veel tijd en moeite.
Nadat ik afstudeerde, kreeg ik gelukkig snel de kans om bij Ganspoel te werken met een boeiende doelgroep. Ik had geen ervaring met kleuters met visuele en visueel meervoudige beperkingen. Die eerste jaren waren er van veel leren en studeren. Dit voortdurend leren is gebleven en maakt deze job zo interessant. Elk kind is immers anders en we blijven hier altijd zoeken naar manieren om kinderen te laten schitteren in hun eigenheid : visuele stimulatie, braille aanleren, stoklopen, zelfstandigheidstraining, leren rijden met een elektrische rolstoel,…
Werken bij Ganspoel…
… was en is boeiend en als ik terugkijk, ook heel intens: met veel geven maar ook zoveel terug krijgen, veel leren en ook kennis delen, met werken met een gevuld uurrooster – soms heel diep gaan – maar dan toch een momentje vinden voor een ontmoeting, met veel boeiende mensen en hechte vriendschappen: het werken in multidisciplinaire teams is zowel professioneel als persoonlijk altijd een meerwaarde geweest. Na 40 jaar kan ik nog altijd zeggen dat dit een mooie job is!
Thuis stond de tijd ook niet stil: met vier kinderen en een drukke baan was het soms een uitdaging. Even stilte in de auto van en naar het werk was nodig om ook thuis geduldig en rustig te blijven. Toen in 1999 het Gansspel, een inclusieve speelpleinwerking, werd opgericht, was ik meteen enthousiast. Mijn kinderen leerden al spelend deze bijzondere wereld kennen. Het was geen verrassing dat onze dochter Astrid uiteindelijk voor een zorgopleiding koos.
Het Ganspoel-verhaal ging verder
Astrid, begeleider bij Ganspoel, dochter van Ann, mama van Noor:
“Ontvangen worden door Gerd in een crèmekleurige jurk en dito parasol als hoofdpersonage van een openluchttheater, overnachten in legertenten in het park van Ganspoel, als monitor deel uitmaken van een plezante bende… en dat allemaal op het werk van mijn moeder! Samen spelen met kinderen met beperkingen was heel normaal op het Gansspel.
De stap om vanuit die ervaringen een opleiding en een job in de zorgsector te kiezen, was voor mij vanzelfsprekend. Sinds 2010 werk ik binnen Ganspoel als begeleidster in een leefgroep voor adolescenten met visuele en meervoudige beperkingen. Het werken in een mooie, groene omgeving dicht bij huis is een enorme meerwaarde. Wisselende diensten en af en toe een weekenddienst, dat is inderdaad niet altijd eenvoudig als mama van een gezin. Maar ik hou van mijn job: jongeren ondersteunen in hun ontwikkeling en mee zorgen voor een fijn en veilig leefklimaat binnen de leefgroepswerking.
Ik zou met niemand willen ruilen!
Toch zie ik hoe onze sector onder druk staat: veel ervaren medewerkers gaan met pensioen en er zijn te weinig instromers. Ook Ganspoel voelt dat. We hopen op extra aandacht en middelen van de overheid, zodat we deze mooie job kunnen blijven doen.
Recent combineer ik mijn halftijdse job in de leefgroep met een deeltijdse interim-opdracht in het buitengewoon secundair onderwijs van Ganspoel. Meer tijd kunnen besteden aan activiteiten zoals themawerking, aromatherapie en bewegen op muziek is verfrissend en inspirerend. Sinds onze dochter Noor naar school gaat in het nieuwe type 9-onderwijs dat sinds 1 september 2023 in Ganspoel wordt aangeboden, ben ik ook als ouder betrokken. Zo zie je maar dat het Ganspoel-verhaal binnen ons gezin gewoon verderloopt.”
De school waar mama en oma werken
Noor, leerling in het buitengewoon basisonderwijs, dochter van Astrid en kleindochter van Ann: "Ik ben Noor en zit in klas Geel bij juf Jozefien en juf Lise. Knutselen, spelen op de trampoline in het park, dat vind ik heel erg fijn. Wist je dat ik naar school ga waar mama en oma werken? Daar ben ik heel blij mee. Ik mis de vriendinnetjes van mijn oude school wel. En er mogen meer meisjes naar Ganspoel komen, want nu zijn er wel heel veel jongens!"
Zo blijft Ganspoel niet alleen een plek waar we werken en leren, maar ook een plek die generaties verbindt.